Grenzen verleggen
Blijf op de hoogte en volg Jouke en Laura
09 September 2012 | Verenigde Staten, Eureka
Sinds onze laatste blog zijn er alweer drie dagen voorbij gegaan. We hebben in die tijd veel nieuwe dingen meegemaakt en gezien, dus vandaar dit nieuwe blogje!
7 + 8 september: Highway 101
Zoals we al kort vertelden in de vorige blog, wordt Highway 101 één van de mooiste routes ter wereld genoemd. Deze snelweg begint bij het plaatsje Astoria in het uiterste noorden van Oregon en loopt vervolgens helemaal naar het San Francisco in Californië. Nu is het woord 'Highway', wat wij in Nederland vrij vlug zouden vertalen met 'snelweg', hier wat overdreven. De weg is niet alleen erg bochtig en vol pieken en dalen, maar loopt midden door allerlei kustplaatsjes. Wil je ergens snel
komen, dan is dit niet de juiste route. Heb je echter geen haast en wil je van het prachtige uitzicht genieten, dan is deze weg een echte aanrader. Wij vallen uiteraard in die laatste categorie.
Highway 101 is, zeker met een camper, best een uitdaging. De weg voert over de hoge kliffen langs de pacifische kust en barst daarom van de haarspeldbochten, scherpe afdalingen en weer net zo steile hellingen. Dit vonden we in het begin best even lastig - het is toch anders om zo'n weg te rijden met een grote 'RV' (zoals ze campers hier noemen) dan met een Nissan Micra...! De charme ervan is echter dat er echt na iedere bocht een nieuw uitzicht te bewonderen is, en dat overal langs de weg 'viewpoints' zijn, waar je even kunt stoppen om van het uitzicht te genieten. Vaak staat er dan ook een informatiehokje waar wat meer verteld wordt over de omgeving. We konden helaas niet overal stoppen (dan sta je iedere halve mijl stil..) maar hebben wel wat mooie tussenstops gemaakt.
Allereerst stopten we bij het beroemde 'Cannon Beach' (zo genoemd omdat er ooit een kanon is aangespoeld van een vergaan schip), wat wel het mooiste strand van Oregon genoemd wordt. Helaas was het hier erg mistig, waardoor we eigenlijk niets konden zien. Aan de rand van het strand, waar de zee begon, konden we niet verder dan drie meter uit de kust kijken. Er schijnen daar gigantische rotsen middenin het water te liggen, maar hier hebben we dus geen bewijzen van, want we hebben ze
niet gezien :P. Wat we hier echter wel tegen kwamen, waren hele leuke bordjes: 'Tsunami Evacuation Route' - prettig! We reden weer verder op de 101 en bleven eigenlijk steeds de mist in en uit rijden. Onderaan zie je wat foto's van de prachtige route.
Op 8 september reden we het tweede deel van de 101 en zijn we op wat meer plaatsen gestopt. Zo hebben we 'Devil's Churn' bezichtigd, een uitgesleten deel van de kliffen waar de zee kolkt en regelmatig slachtoffers eist, en zijn we bij de Sea Lion Cave geweest. Dit is één van de grootste grotten wereldwijd, en deze wordt bevolkt door een groep wilde zeeleeuwen. Heel leuk om die eens van dichtbij te bekijken!
8 + 9 september: Crater Lake
Na ons bezoek aan de Sea Lion Cave zijn we van de 101 afgegaan en meer het binnenland van Oregon ingereden. Hier begonnen we ons langzaam af te vragen waarom Washington 'The Evergreen State' wordt genoemd en niet Oregon: we reden door bos, na bos, na bos, en dan nog een beetje bos. Dit in combinatie met het bergachtige landschap zorgde voor een heerlijke rit richting Crater Lake. Dit is het eerste National Park dat we op onze reis bezocht hebben. Crater Lake is ontstaan toen een vulkaan een paar duizend jaar geleden zo'n enorme uitbarsting had, dat er een gigantische krater in het landschap ontstond. Deze krater heeft
zich door de eeuwen heen langzaam gevuld met water uit regen en sneeuw en is nu het meest heldere meer wereldwijd geworden. Op
de foto's hieronder kun je zien dat het meer een bijna eng-blauwe kleur heeft: het is heel raar om in de natuur iets tegen te komen dat zó helderblauw is.
We besloten om, na het bezichtigen van Crater Lake, de 'Rim Drive' te gaan rijden: een route die volledig langs de rand van de krater loopt. Wat we echter nog niet verteld hadden, is dat deze krater op ruim 2500 meter hoogte ligt. Je kunt je dus voorstellen dat er hier en daar stevige afgronden zijn. De Amerikanen vonden dat blijkbaar echter nog niet spannend genoeg, want ze hebben besloten dat het ab-so-luut niet nodig is om ergens een vangrail neer te zetten. Het resultaat: Jouke reed met een slakkengangetje over de Rim Drive, terwijl Laura half panisch was omdat we ieder moment een paar honderd meter naar beneden zouden kunnen storten. Achteraf kunnen we er natuurlijk om lachen, maar het is echt belachelijk dat er geen vangrails staan. Eén verkeerde beweging en we hadden in de diepte gelegen. (Mam, maak je geen zorgen: we leven nog..!).
Gelukkig kwamen we na het rijden van deze route meteen aan op onze plaats van bestemming: de campground waar we de nacht zouden
gaan doorbrengen. Amerikaanse National Parks hebben allemaal een eigen camping, wat erg leuk is: je kunt midden in het natuurgebied overnachten. Hier kwamen we er echter achter dat onze beproevingen nog niet voorbij waren: bij de entree naar de camping stond het bordje op de foto! (--> 'Bears in this Campground', 'Beren op deze camping'!). Dat was het moment waarop we ons afvroegen waarom we ook alweer ooit het veilige Nederland, waar geen wilde dieren wonen, hadden verlaten. Gelukkig hoorden we later dat de zwarte beren maar heel af en toe echt de camping op komen en meestal op veilige afstand van de mens blijven. Redelijk (maar niet helemaal) gerustgesteld gingen we slapen.
De volgende ochtend, 9 september, besloten we om ons bezoekje aan Crater Lake af te sluiten door één van de 'trails', wandelroutes,
te volgen. (We horen iedereen al lachen: we zijn inderdaad geen echte wandeltypes, maar we wilden dit toch eens uitproberen!). We
kozen een middelzware route waarbij de kans groot was dat je wat wildlife zou spotten. En dat is gelukt! We hebben eekhoorns (foto:
in de boom), grondeekhoorns (chipmunks, foto: op de grond) en wilde herten gezien. Helaas, of misschien wel gelukkig, geen beren... We vonden het echt heel bijzonder om deze dieren zomaar in het wild te kunnen zien. Het eekhoorntje op de foto hebben we zelfs nog een nootje zien pellen en eten - dat was één van de schattigste dingen die we een diertje ooit hebben zien doen.
Na het lopen van de trail zijn we weer vertrokken en verder gereden richting het zuiden. In het zuiden van Oregon merkten we weer
hoe erg de crisis in de VS is toegeslagen: we reden door dorpen waar letterlijk meer dan de helft van de huizen te koop stonden. Heel triest om te zien. Helaas is dit eerder regel dan uitzondering.
Inmiddels zijn we in Californië aangekomen. Vanavond komen we even rustig bij van de afgelopen dagen en morgen rijden we verder, met als doel: San Francisco!
-
09 September 2012 - 07:31
Claudia:
Haha geweldig stukje en prachtige foto's! Ik vind jullie erg dapper hoor....
Ik was zo onder de indruk van de mogelijkheid dat er beren langs konden komen, dat ik m'n pa verjaagd heb uit z'n bed om naast mijn moeder ( aan de binnenkant ) te slapen... :p
Have fun in San Fransisco:) -
09 September 2012 - 15:08
Miranda:
Hi,
Leuke verslagen! Reis zo een beetje met jullie mee.
Ik herken de dure supermarkten met alleen grootverpakking en kant-en-klaar! Maar aan de andere kant de brandstof is zo goedkoop dat wij dachten dat er een fout werd gemaakt.
Bijzonder dat de effecten van de crisis zo merkbaar zijn. Hebben jullie al wat meegekregen van de verkiezingen?
Ben benieuwd naar jullie komende avonturen. Veel plezier
-
09 September 2012 - 15:51
Linda:
Klinkt erg leuk al allemaal! Mooie foto's ook. En misschien dat je idd beter wat lieve noten-pellende chipmunks tegen kunt komen, dan een grote boze mama bear ;) zit er in jullie RV eig een wc, en een keukentje om te koken? Of moet dat buiten ergens?
xx -
09 September 2012 - 16:12
Vivian:
Heel leuk om het zo te lezen, ik voel me er echt een beetje bij zo! Lijkt me ook erg bijzonder om in de wilde natuur te zitten, echt een vrij gevoel lijkt me dat! -
09 September 2012 - 21:23
Roelof:
Prachtige foto's! Lijkt me wel spannend, beren op je camping, maar als je probeert te slapen is het misschien niet zo'n leuk idee. :-)
Ik heb altijd geleerd dat een Freeway een snelweg is, en een Highway ongeveer datgene wat wij een autoweg zouden noemen. Misschien dat in Engeland een highway wel een snelweg is, hoewel ze daar natuurlijk ook vaak spreken van motorways. Nou ja, laten we hier maar geen taaldiscussie beginnen. :-)
Ik neem aan dat jullie ook wel à la Top Gear ergens een dode koe hebben gevonden om in de buitenlucht te braden en op te eten?
Groetjes! -
10 September 2012 - 07:39
Dinja:
Superleuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken! En wat een mooie foto's... En wandelen is best leuk he;) liefs! -
10 September 2012 - 12:52
Tom:
Heerlijk zo langs de afgronden, zou niets voor mij zijn! (hoogtevrees! ... of laagtevrees..) Maar wel mooie foto's zeg!
We blijven jullie avonturen volgen! -
11 September 2012 - 20:54
Oma:
Lieve Laura en Jouke. Vreselijk langs die afgrond te rijden, en beren op de camping!!!
Prachtige Foto,s Ik heb die van jou Laura laten uitprinten, door m,n nichtje uit Stiens.
Fijne reis verder hoor en veel liefs Oma -
12 September 2012 - 08:58
Inger:
Dit is nog wat anders dan Nederland, afgronden en beren etc. Maar wel echt heel leuk om te lezen.
Jullie schrijven tenminste leuk, en niet afgezaagd. haha
Zit vol verwachting te wachten op jullie volgende blog!
Liefs Inger
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
