Roadtrip!

Sinds de vorige blog, die eindigde in Mesa Verde in Colorado, zijn we zo'n 2000 kilometer verder gereden. Deze afstand hebben we uiteraard wel onderbroken met een paar memorabele stops...

Mesa Verde --> Roswell
Vanuit Mesa Verde zijn we in twee dagen naar het zuiden van New Mexico gereden. New Mexico is een staat die prima in één woord te beschrijven is: saai! Hoe ze deze staat de bijnaam 'Land of Enchantment' hebben kunnen geven, is ons een volledig raadsel. De hele staat (en dat is nogal wat - New Mexico is ongeveer 9 keer zo groot als Nederland) is niets meer dan woestijn: eindeloze vlaktes met wat dor gras. Voeg daaraan toe dat deze staat, ondanks de grootte, slechts twee miljoen inwoners heeft, en je kunt je voorstellen dat we ons hier nogal verlaten voelden. Onze oplossing was om er maar gewoon zo vlug mogelijk doorheen te rijden :P.

Toch hebben we in deze betoverende staat één leuke stop gemaakt: Roswell. De meesten van jullie zullen dit plaatsje wel kennen van het beroemde incident in 1947. Er stortte toen een 'ding' neer op het terrein van een boer. Na zijn melding bij de politie kwam de Amerikaanse overheid heel geheimzinnig doen en probeerden zij het hele geval stil te houden. Uiteraard gebeurde het tegenovergestelde: het incident lekte uit en heel Amerika stond op zijn kop: de aliens waren geland en de overheid wilde dit stilhouden! Of het nu echt om buitenaards materiaal ging of niet is nog steeds niet helemaal duidelijk, maar het UFO-museum in Roswell probeert iedereen in ieder geval wat meer informatie te geven. Natuurlijk moesten we dit wel even met eigen ogen zien! Het museum is een combinatie van een serieuze benadering van de mogelijkheid van 'buitenaards leven' en een knipoog naar de groene mannetjes die we allemaal kennen uit de vele films over aliens. Na ons bezoek aan dit museum hangen wij de theorie aan dat er in '47 waarschijnlijk iets is neergestort van het Amerikaanse leger (er werd rondom Roswell veel onderzoek gedaan naar kernwapens), dat de overheid niet bekend wilde maken bij het gewone publiek. Op de één of andere manier is het verhaal van buitenaardse invloed toen ontstaan. Los van wat er nu echt gebeurd is, is het museum in ieder geval erg leuk om te bezoeken.

Na het bekijken van de expositie over buitenaards gevaar, zijn we nog in contact gekomen met een realistischer vorm van gevaar. In de VS is het, zoals jullie waarschijnlijk wel weten, legaal om wapens te kopen en bij je te dragen. Jouke was de hele reis al benieuwd naar zo'n 'gunshop', een wapenwinkel. In Roswell liepen we toevallig langs zo'n zaak en besloten we naar binnen te gaan. Dat was een heel vreemde ervaring. De hele winkel was van top tot teen gevuld met geweren, pistolen, revolvers, handbogen, messen en alle vormen van munitie. Er hingen mitrailleurs aan de muur, er stonden grote flessen met honderden kogels en er hingen kogelvrije vesten in de rekken. Toen de eigenaar ons vroeg of hij ons ergens mee kon helpen, vertelden we eerlijk dat we alleen uit nieuwsgierigheid naar binnen waren gegaan. Daarop raakten we aan de praat. De man was net zo geschokt dat wij nog nooit een wapen van dichtbij hadden gezien, als dat wij geschokt waren dat dit soort winkels in de VS heel normaal is. Hij kon zich niet voorstellen dat wij ons veilig voelen op straat zonder een wapen bij ons te hebben, en liet ons zien dat hij altijd een revolver bij zich draagt. In antwoord op onze vragen gaf hij aan nooit het huis te verlaten zonder, zelfs niet om gewoon boodschappen te gaan doen. De eigenaar was verder heel aardig en gaf ons zelfs de mogelijkheid om eens een pistool vast te houden! Helaas mochten we geen foto's maken in deze zaak, maar we vonden het heel raar om zoiets vast te houden. Ook best eng om te bedenken dat dat iets was waar iemand mee neergeschoten kan worden. Het is ook geen prettige gedachte dat hier heel veel mensen gewoon rondlopen met een pistool op zak. Dat is iets waar we maar niet teveel over na moeten denken...

Roswell --> San Antonio
Na de, behoorlijk vreemde, stop in Roswell reden we eindelijk New Mexico uit om vervolgens de grootste staat van de VS in te rijden: Texas! In eerste instantie wilden we Texas net zo hard doorrijden als New Mexico, maar bij nader inzien besloten we ook hier een stop te maken, in de stad San Antonio. San Antonio is bekend om de Tex-Mex cultuur: een combinatie van Texaanse (Amerikaanse) en Mexicaanse architectuur, cultuur en keuken. Hier hebben we echter pas de tweede dag kennis mee gemaakt. Onze eerste dag was namelijk gereserveerd voor iets dat we per se in Texas wilden doen: de McDonalds! De geruchten zijn dat in Texas de porties die geserveerd worden het grootst zijn, en dat moesten we natuurlijk uittesten. We waren bewust nog niet bij McDonalds geweest en besloten nu dan maar gewoon alles te bestellen wat ons lekker leek. We namen beiden de grootst mogelijke portie friet, allebei twee burgers, een portie kipnuggets en, voor de goede orde, ook maar een salade. Toen alles op ons dienblad lag, en vooral toen we de burgers zagen, waren we toch wel even onder de indruk. De porties friet waren zeker twee keer zo groot als de Nederlandse porties, en de burgers waren groter dan ons hoofd... Je zou dus zeggen dat we vrij vlug vol zaten.

...We hebben alles opgegeten.

Waar het is gebleven, is nog steeds een raadsel. De meisjes achter de kassa waren zeer onder de indruk (en dit waren niet bepaald size-0 dames, dit waren echte Texanen...) en begrepen er niets van. Wij ook nog steeds niet, maar we zijn trots. Heel trots.

De tweede dag in San Antonio wilden we natuurlijk wel kennis maken met deze stad. We bezochten de beroemde Alamo (hier werden tijdens de Mexicaans-Amerikaanse oorlog 200 Texanen belegerd, die zich uiteindelijk doodgevochten hebben in de strijd om onafhankelijkheid) en bekeken wederom een missiekerk, San Jose. Deze missie was heel interessant, omdat ook de huisjes waarin de Indianen woonden (om bekeerd te worden), nog bewaard zijn gebleven. We leren steeds meer over de Indiaanse cultuur en over wat de Europeanen allemaal geprobeerd hebben om hen te bekeren tot het christelijke geloof. Enerzijds erg triest, anderzijds krijgen we wel echt het idee dat dit gebeurde vanuit de beste bedoelingen (althans vanuit de kerk - er zullen natuurlijk ook machtsbeluste types tussen gezeten hebben).

Naast deze cultuurhistorische kant van de stad, hebben we het hippe uitgaansdeel van San Antonio bezocht. Een heel leuk deel van de stad ligt eigenlijk niet ín, maar ónder de stad: de Riverwalk. Langs de rivier die door de hele stad stroomt, de San Antonio River, is aan beide kanten een brede weg aangelegd. De rivier ligt lager dan de rest van de stad en je kunt er alleen komen door één van de vele trappen af te dalen (of, uiteraard, de lift te nemen). Beide kanten van de rivier zijn volledig in beslag genomen door een enorm aantal café's en restaurants, en de rivier zelf wordt bevolkt door typische platte bootjes. Het resultaat is een heel leuk uitgaansgebied, waar het niet alleen heerlijk eten is, maar ook ontzettend leuk is om gewoon doorheen te wandelen. We hebben hier genoten van typische Tex-Mex cuisine: Fajita's. Een maaltijd bestaande uit taco's gevuld met varkens- en/of rundvlees, rijst, bonen en guacamole. Natuurlijk aangevuld met de onvermijdelijke margarita. Ook hebben we er nog heerlijk Italiaans gegeten, waarbij Jouke de beste Lasagne Bolognese heeft gegeten die er ooit in de geschiedenis van de mensheid bestaan heeft (sorry, La Gaetano...!).

San Antonio --> New Orleans!
Het laatste stuk van deze grote roadtrip heeft ons naar New Orleans geleid. We zijn hier inmiddels aangekomen en genieten heel erg van alles wat deze stad en haar omgeving ons te bieden heeft. Meer daarover in de volgende blog!