Oud en Nieuw

Na het bezoeken van Zuid-Florida zijn we via de Atlantische kust weer richting het noorden gegaan. Helaas hebben we geen echt strandweer meer gehad (steeds behoorlijk wat wind), dus van de beroemde stranden hebben we hier niet kunnen genieten. We hebben echter wel twee andere leuke stops gemaakt tijdens de weg omhoog!

Cape Canaveral: Kennedy Space Center
Iedereen kent Cape Canaveral waarschijnlijk wel als de beroemde raketbasis van de NASA. Vanaf hier zijn de beroemde Apollo's, Mercury's en Gemini's vertrokken, om vervolgens wel of niet terug te keren. Cape Canaveral doet nog steeds in deze vorm dienst, maar er vlakbij is het Kennedy Space Center opgericht. Dit is deels museum, deels pretpark, rondom ruimtevaart en alles wat daarbij komt kijken.

Voor Jouke was het KSC al sinds het begin van onze reis een bestemming waar hij erg naar uit keek. Die hoge verwachting is helemaal uitgekomen! Het KSC is een heel interessant centrum waarin de geschiedenis van de ruimtevaart, de techniek die erachter zit en de ontwikkelingen die het tot gevolg heeft gehad heel duidelijk worden gemaakt. Er is onder meer een 'Rocket Garden', waarin reproducties staan van raketten, de Atlantis Spaceshuttle kan bekeken worden (zo cool om iets te bekijken dat in de ruimte is geweest!) en er zijn verschillende interactieve centra met uitleg. We hebben in een computersimulatie op de maan gelopen, we zijn in een simulator gestapt die een lancering nabootste en we hebben de originele moonlander gezien. Uiteraard hebben we ook een bezoek gebracht aan de echte lanceerbasis. Het leukst vonden we echter het 'meet an astronaut' onderdeel. Iedere dag is er in het KSC een andere astronaut die iets vertelt over zijn ervaringen in de ruimte. Daarna is er gelegenheid om vragen te stellen en op de foto te gaan. Wij hebben kennis kunnen maken met Marcos Pontes, de eerste (en nog steeds enige) Braziliaanse astronaut. Heel bijzonder om uit de eerste hand te horen vertellen over leven in de ruimte. Uiteraard zijn we ook met hem op de foto geweest, zie onder! We vonden het KSC een echte aanrader voor iedereen die ook maar enigszins geïnteresseerd is in het heelal en ruimtevaart - en Laura viel in de categorie 'mwoah, best wel interessant'. ;)

St. Augustine
Na Cape Canaveral reden we weer een stukje verder naar het noorden voor onze laatste bestemming in Florida: St. Augustine. Dit stadje aan de kust van Florida is de oudste stad van de V.S. en stamt uit 1565 - voor Europese begrippen niet echt oud, maar hier is het ongeveer prehistorisch. Ter illustratie: in New Orleans werd ons verteld dat we de kathedraal moesten bezoeken, die 'heeeeel oud' was. Het ding stamde uit 1820. De kerk in Heenvliet is ouder, om nog maar niet te spreken van de beroemde Heenvlietse ruïne. Oud of niet, St. Augustine is wel interessant om te bezoeken.

Zaterdag kwamen we aan in de stad en besloten we eerst een bezoek te brengen aan iets dat niet direct van historisch belang is: San Sebastian Winery. Het was mogelijk hier een gratis rondleiding en wijnproeverij te doen. Erg leuk, hoewel we er wel een beetje doorheen gejaagd werden - 6 halve glazen wijn proeven in een half uur was toch iets teveel van het goede. (Hier doen ze niet aan uitspugen, doordrinken zul je!). Na de proeverij hebben we nog even heerlijk op het dakterras gezeten en van live muziek genoten onder het genot van wat drinken en, *tromgeroffel*, écht stokbrood! Wat we hier normaal voorgeschoteld krijgen mag de naam 'brood' amper dragen, maar dit was echt heerlijk Frans stokbrood. Genieten!

Op zondag besloten we de stad zelf te gaan bekijken. Allereerst bezochten we het fort, dat toevallig gratis te bezoeken was vanwege 'Veteran's Day'. We hebben hier gemerkt dat re-enactment nogal populair is: de Amerikanen houden er blijkbaar van om hun geschiedenis na te spelen. In het fort liepen allerlei acteurs rond in Spaanse uniformen, en elk uur werd er een kanon afgeschoten. Erg grappig om mee te maken, dit is iets wat in Europa eigenlijk niet voorkomt. Het fort was leuk om te bekijken, vooral omdat het nog vrij nieuw is en daardoor goed bewaard gebleven.

St. Augustine is een heel leuk stadje dat bijna Europees aanvoelt. Het centrum is autovrij, iets dat we hier in de meeste steden missen. Door de stedenplanning van de overheid is hier alles heel rechttoe, rechtaan, en mis je een beetje de gezellige stadscentra die we in Europa zo gewend zijn. In St. Augustine heb je dat gevoel juist wel, vooral door het centrum met winkeltjes, café's en restaurants waar het prima toeven is. Dit was echter niet het enige wat ons hier aantrok. Er was nog een andere heel leuke bezienswaardigheid: 'The Oldest Wooden School House'. Iedereen kent de bekende houten schooltjes wel (denk aan Little House on the Prairie) die zo kenmerkend zijn voor het Amerika van vroeger. Het schooltje in St. Augustine is het oudste bewaard gebleven exemplaar en is nu museum. Het is helemaal ingericht zoals het vroeger was en ontzettend leuk om te bekijken. We hebben erg gelachen om 'the dungeon', een hokje onder de trap waarin leerlingen werden opgesloten als ze ongehoorzaam waren, en om 'the dunce cap', een hoed die een leerling op kreeg die achterliep. Pedagogisch verantwoord! Ook leuk was het bewaard gebleven 'outhouse' in de tuin.

Na ons bezoek aan St. Augustine zijn we verder gereden. Inmiddels zijn we Florida uit en in Georgia aangekomen. Onderweg zijn we wederom van alles tegen gekomen waar men in Nederland zijn rijbewijs voor kwijt zou raken.. Tijd om het eens over Amerikanen & Het Verkeer te hebben!

1. Er zijn geen verkeersregels. Iets als een theorie-examen is volstrekt overbodig, want er zijn vrijwel geen regels. We hebben de afgelopen 10 weken geen enkel voorrangsbord of haaientand gezien, die bestaan gewoon niet. Hoe het dan gaat bij een kruising? Men heeft aan alle vier de kanten een 'STOP'-bord neergezet, en wie het eerst bij de kruising is aangekomen en stopt, mag ook als eerste weer verder rijden. Hier houdt men zich strikt aan, we hebben, vooral in Californië, regelmatig gelachen als we in the middle of nowhere in ons eentje stil stonden bij een kruising.

2. De stoplichten. Als een stoplicht op rood staat, mag je wél rechts afslaan. Soms mag het ook naar links, maar dat wordt per stoplicht aangegeven. Heel onwennig, hoe vaak we al niet overbodig stil hebben gestaan om te wachten op groen licht tot er iemand achter ons toeterde... Oja, gewoon doorrijden.

3. Keep your lane. Inhalen mag hier zowel van links als van rechts (hier komt weer het 'geen regels' om de hoek kijken), en op de snelweg geldt daarom 'keep your lane'. Gewoon in dezelfde baan blijven rijden. Op enkele wegen staat aangegeven 'slower traffic keep right' (vooral in de bergen), maar verder mogen wij dus overal gewoon links gaan rijden. We doen het echter niet omdat het voor ons nog steeds asociaal voelt.

4. Overbodige bordjes. Iedereen in Nederland, zelfs degenen zonder rijbewijs, weet dat een doorgetrokken streep betekent 'niet inhalen/van baan verwisselen'. Hier wordt dit echter niet als vanzelfsprekend gezien en staat bij iedere doorgetrokken streep het bordje 'DO NOT PASS'. Eh, duh. Ook worden we niet goed van de bordjes 'no parking' langs de snelweg. Nogmaals, duh.

5. Het resultaat hiervan? Amerikanen kunnen niet rijden. Dit is vooral pijnlijk duidelijk bij het invoegen op snelwegen. Er wordt totaal geen rekening gehouden met invoegend verkeer, en men begrijpt het ook niet als wij wel rekening houden met de invoeger. Situatieschets: er komt een auto aan die de snelweg op wil, die heeft maar weinig ruimte om in te voegen. Wij zien hem aankomen, laten het gas los zodat de auto voor ons kan. Dat doet hij vervolgens echter niet! De auto geeft geen gas bij, remt ook niet af, maar blijft vrolijk doorrijden op de invoegstrook tot hij op de vluchtstrook staat en dan ineens invoegt. Hierdoor rijden zowel wij als hij plotseling maar 50 km/h op de snelweg. Heerlijk.

Inmiddels zijn we gelukkig aan deze dingen gewend, maar het lijkt ons nuttig als hier toch eens nagedacht wordt over het invoeren van een echt rijbewijs...

Volgende blog: The Old South!